ეს მეეჭვიანება, ნეტავ იმ ზანგის ადგილას ვიყო დიდი დიკთან ერთად. შეხედეთ, რა სიხარბით შთანთქავს ეს წიწილა ზანგის უზარმაზარ ფალოსს. თავიდან ის წოვს, ცდილობს რაც შეიძლება მეტი კუნთების ამ მთას პირში ჩაიტანოს, შემდეგ ხარბად შთანთქავს თავის დიკს საშოსთან ერთად - არ მოერგება, მაგრამ მაინც, ტკივილს ითმენს, თავს ისე აგრძელებს. ღრმად, როგორც მას შეუძლია.
არავის უნდა ასეთი წიწილის გაჯავრება. ის ჯოხსაც ითხოვს. მე ვფიქრობ, რომ ეს წიწაკა მისკენ წავიდა მიზეზის გამო. მისმა ზოგიერთმა მეგობარმა, დამამშვიდებელი მასაჟის შემდეგ, უკვე შეწოვა თავისი დიკი. ბიწებს მოსწონთ ამით ერთმანეთის ტრაბახი.